Hoe pijnlijk is deze veiligheid?

Deze isolatie heeft een donkere schaduwkant; eenzaamheid door corona. Vooral ouderen, maar ook  mensen met een handicap of jongeren, voelen zich nu nog eenzamer dan voorheen. Voor deze mensen is de isolatie veel taaier dan we denken.

Die extra liefde en aandacht, hoe kortdurend of sporadisch ook, valt opeens weg. Mensen missen hun naasten, hebben angst en kunnen niet meer die knuffel krijgen die ze nou net nodig hebben.

Moet deze isolatie voor iedereen wel zo zijn? Een lastige vraag waar nu geen eenduidig antwoord op gegeven kan worden. Maar waar we wel aandacht voor moeten hebben want ook al red je sommige zwakkeren, je creëert ook veel gezondheidsproblemen.

Zorgen

Ouderen worden erg onrustig en gaan veel lopen. Ze voelen zich niet goed en eten niet. Ze voelen dat er iets aan de hand is maar ze kunnen niet benoemen wat er is. Er zijn nu tienduizenden ontzettend ongelukkig, we denken dat we de samen-leving helpen. Maar een mens alleen ervaart heel veel pijn.

Juist als je dementerend bent heb je die extra aandacht en liefde zo nodig! Want je denkt misschien; ‘ach oma, of opa vergeet dat ik langs ben geweest’, maar het gaat om het gevoel wat mensen overhouden na een bezoekje of na iets leuks gedaan te hebben. Dat gevoel in je hoofd of buik dat je het leuk hebt gehad dat gevoel blijft erg hangen bij dementerende mensen. Dat weet ik uit de 40 jaar dat ik werk in de zorg.

Onderschatting

We maken nu beslissingen op basis van de verkeerde aannames. Deze eenzaamheid wordt erg onderschat omdat de beslissers dit niet zelf voelen en geen oog hebben voor de medische complicaties en extra druk die er in de zorg ontstaat. Dat is moeilijk te meten.

Daarnaast is er ook geen aandacht voor de andere kant van het verhaal, die echtgenoot, dochter, zoon die hun geliefde niet kunnen zien. Het is echt verschrikkelijk.

Hoewel er nieuwe initiatieven komen met glazen ruimtes is dit beter dan niets. Toch haalt het ’t niet bij een echte knuffel.

Positief Samen

Positief samen maakt deze tijd in ieder geval de eenzaamheid wat dragelijker en gezelliger voor de eenzame mensen onder ons.

Yvonne Breuker: “wij denken altijd in mogelijkheden. Kijken naar wat mensen nog wel kunnen, dat is heel belangrijk. Er kan nog best nog veel. Je kan dan ook iemand meenemen in je eigen enthousiasme.”

De cliënten die wij thuis bezoeken krijgen ook minder aandacht. Familie komt niet of minder.

Wij zetten de huizen vol bloemen en zetten gezellige kaarten neer bij onze cliënten.

De Posidiva’s kunnen helaas alle cliënten in verpleeghuizen niet meer bezoeken. In plaats daarvan belt Yvonne met  de mantelzorgers van deze mensen. Ook proberen de Posidiva’s met de cliënten in de verpleeghuizen te beeld bellen Er is goed contact met hen. Zo kunnen zij hun hart luchten over hoe het gaat.

Cliënten

Alle cliënten die alleen thuis wonen, worden nog wel bezocht. Er gaan zo min mogelijk verschillende Posidiva’s heen. Degene die er wel heen gaan, hebben haast geen contact met anderen. Ze proberen zo min mogelijk sociaal contact te hebben om hun cliënten te beschermen. Ook proberen ze afstand te houden, maar dit is vaak nog wel lastig. Vooral bij (dementerende) ouderen, omdat juist zij die knuffel zo fijn vinden.

Daarnaast worden er afspraken gemaakt. Er wordt bijvoorbeeld afgesproken dat de schoonmaakster niet komt, om ook op die manier, zo min mogelijk verschillende mensen in het huis te laten komen. De familie wordt regelmatig gebeld om hen op de hoogte te houden. Ook zijn er appgroepen waarin de familie, door middel van foto’s en berichtjes, kan zien wat hun vader, moeder, opa of oma met de Posidiva’s aan het doen is. “De communicatie is heel belangrijk. Mensen vinden dit heel leuk en fijn om te zien en horen. Vooral in deze tijd,” aldus Yvonne.

Videobellen is in deze tijd ook een geschenk uit de hemel. Voor de mensen die dit kunnen, is dit een goede vervanging voor bezoek. Helaas is dit voor veel ouderen geen optie. Deze mensen worden in plaats daarvan gebeld. Bijvoorbeeld s ‘avonds voor het slapen gaan.

Er is steeds meer aandacht voor. Ook Het Parool berichtte er over.

Als deze eenzaamheid door corona langer duurt is de vraag of het doel de middelen heiligt.